مسأله 613- احتياط واجب آن است كه ميت را طورى در زمين دفن كنند، كه بوى او بيرون نيايد و درندگان هم نتوانند بدنش را بيرون آورند و اگر ترس آن باشد كه جانور بدن او را بيرون آورد، بايد قبر را با آجر و مانند آن محكم كنند.
مسأله 614- اگر دفن ميت در زمين ممكن نباشد، مىتوانند به جاى دفن، او را در بنا يا تابوت بگذارند.
مسأله 615- ميت را بايد در قبر به پهلوى راست طورى بخوابانند كه جلوى بدن او رو به قبله باشد.
مسأله 616- اگر كسى در كشتى بميرد، چنانچه جسد او فاسد نمىشود و بودن او در كشتى مانعى ندارد، بايد صبر كنند تا به خشكى برسند و او در زمين دفن كنند، وگرنه، بايد در كشتى غسلش بدهند و حنوط و كفن كنند و پس از خواندن نماز ميت چيز سنگينى به پايش ببندند و به دريا بيندازند يا او را در خمره بگذارند و درش را ببندند و به دريا بيندازند و اگر ممكن است بايد او را در جايى بيندازند كه فوراً طعمه حيوانات نشود.
مسأله 617- اگر بترسند كه دشمن قبر ميت را بشكافد و بدن او را بيرون آورد و گوش يا بينى يا اعضاى ديگر او را ببرد، چنانچه ممكن باشد بايد بهطورى كه در مسأله پيش گفته شد، او را به دريا بيندازند.
مسأله 618- مخارج انداختن در دريا و مخارج محكم كردن قبر ميت را در صورتىكه لازم باشد، بايد از اصل مال ميت بردارند.
مسأله 619- اگر زن كافره بميرد و بچه در شكم او مرده باشد، چنانچه پدر بچه مسلمان باشد، بايد زن را در قبر به پهلوى چپ، پشت به قبله بخوابانند كه روى بچه به طرف قبله باشد؛ بلكه اگر هنوز روح هم به بدن او داخل نشده باشد، بنابر احتياط واجب بايد به همين دستور عمل كنند.
مسأله 620- دفن مسلمان، در قبرستان كفار و دفن كافر، در قبرستان مسلمانان جايز نيست.
مسأله 621- دفن مسلمان در جايى كه بىاحترامى به او باشد، مانند جايى كه خاكروبه و كثافت مىريزند، جايز نيست.
مسأله 622- ميت را نبايد در جاى غصبى دفن كنند و دفن كردن در جايى كه براى غير دفن كردن وقف شده ودر مسجد، اگر ضرر به مسلمانان باشد يا مزاحم نمازشان باشد جائز نيست، بلكه واجب آن است كه اصلاً در مسجد دفن نكنند ودر زمينى كه مثل مسجد براى غير دفن كردن وقف شده جايز نيست.
مسأله 623- سزاوار آن است كه ميت را در قبر مرده ديگر پيش از آن كه پوسيده شود دفن ننمايند؛ ولى پيش از پوسيده شدن نبش قبر حرام است.
مسأله 624- چيزى كه از ميت جدا مىشود، اگر چه مو وناخن و دندانش باشد، بايد با او دفن و اگر موجب نبش شود، احتياط آن است كه جدا دفن شود. دفن ناخن و دندانى كه در حال زندگى از انسان جدا مىشود مستحب است.
مسأله 625- اگر كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد، بايد در چاه را ببندند و همان چاه را قبر او قرار دهند، و در صورتى كه چاه مال غير باشد، بايد به نحوى او را راضى كنند.
مسأله 626- اگر بچه در رحم مادر بميرد و ماندنش در رحم براى مادر خطر داشته باشد، بايد به آسانترين راهاو را بيرون آورند، و چنانچه ناچار شوند كه او را قطعه قطعه كنند، اشكال ندارد، ولى بايد بوسيله شوهرش اگر اهل فن است يا زنى كه اهل فن باشد او را بيرون بياورند و اگر ممكن نيست، مرد محرمى كه اهل فن باشد، و اگر آنهم ممكن نشود، مرد نامحرمى كه اهل فن باشد بچه را بيرون بياورد، و در صورتى كه آن هم پيدا نشود كسى كه اهل فن نباشد، مىتواند بچه را بيرون آورد.
مسأله 627- هر گاه مادر بميرد و بچه در شكمش زنده باشد، اگر چه اميد زنده ماندن طفل را نداشته باشند، بايد به وسيله كسانى كه در مسأله پيش گفته شد از هر طرفى كه بچه سالم بيرون مىآيد، بچه را بيرون آورند و دوباره بدوزند ولى اگر بين پهلوى چپ و راست در سالم بودن بچه فرقى نباشد، احتياط واجب آن است كه از پهلوى چپ بيرون آورند.