مسأله 1652- اگر روزهدار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت عمدا نسبت دروغ بدهد اگر چه فوراً بگويد دروغ گفتم يا توبه كند، روزه او باطل است و احتياط واجب آن است كه حضرت زهرا سلام اللّه عليها و ساير پيغمبران و جانشينان آنان هم در اين حكم فرقى ندارند.
مسأله 1653- اگر بخواهد خبرى را كه نمىداند راست است يا دروغ نقل كند، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد لكن اگر خودش هم خبر بدهد روزهاش باطل نمىشود.
مسأله 1654- اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزهاش باطل نمىشود.
مسأله 1655- اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيغمبر روزه را باطل مىكند و چيزى را كه مىداند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزهاش صحيح است.
مسأله 1656- اگر دروغى را كه ديگر ساخته عمدا به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد روزهاش باطل مىشود، ولى از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.
مسأله 1657- اگر از روزهدار بپرسند كه آيا پيغمبر صلىاللهعليهوآلهوسلم چنين مطلبى فرمودهاند و او جايى كه در جواب بايد بگويد نه، عمدا بگويد بلى، يا جايى كه بايد بگويد بلى عمدا بگويد نه، روزهاش باطل مىشود.
مسأله 1658- اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم يا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن كه روزه مىباشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزهاش باطل مىشود.